کرم طوقه درخت چیست و چگونه می توان با آن مقابله کرد؟

کرم طوقه درخت یک آفت بسیار مخرب برای گیاهان است که در صورت عدم کنترل به موقع باعث خسارت های جبران ناپذیری به گیاهان شما می شود. این آفات با اسم های مختلفی از جمله Agrotis segetum، cutworm و turnip moth شناخته می شود. این کرم ها، لارو پروانه های شب پرواز هستند. در حالی که خود پروانه ها به محصولات زراعی آسیب نمی رسانند، لاروهای این حشرات که کرم بریده یا کرم طوقه درخت نامیده می شوند، با خوردن ساقه ها در سطح زمین یا نزدیک به آن، گیاهان جوان را از بین می برند.

اگر کرم ها به نهال های جوان حمله می کنند باید بدانید که چگونه از شر آنها خلاص شوید. کنترل کرم های طوقه درخت با داشتن اطلاعات لازم به راحتی امکان پذیر است. البته شناسایی کرم طوقه درخت آنقدرها هم که فکر می کنید آسان نیست، زیرا گونه های مختلف این کرم دارای رنگ های متفاوتی داست.

این کرم ها برخی سیاه، قهوه ای، خاکستری یا خرمایی رنگ هستند، در حالی که برخی دیگر می توانند صورتی یا سبز باشند. به طور کلی، کرم های طوقه درخت بیشتر از ۲ اینچ (۵ سانتی متر) طول ندارند و اگر آنها را بردارید، به شکل C در می آیند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کرم طوقه درخت، لطفا تا انتها با ما در این مقاله از نشریه جهان شیمی فیزیک همراه باشید.

کرم طوقه درخت چیست

کرم‌ های طوقه درخت که به آنها شب پره نیز می ‌گویند، حشراتی از راسته Lepidoptera هستند که در مرحله لاروی خود می ‌توانند به طیف وسیعی از گیاهان آسیب برسانند. گونه ‌های مختلفی از این کرم ها در طبیعت وجود دارند که عمدتا در خاک، روی شاخ و برگ یا در ساقه ‌های گیاهان رشد می‌ کنند.

رنگ لاروهای این آفات معمولا کدر، خاکستری یا قهوه ‌ای است. طول آنها ۴ تا ۵ سانتی متر است و در هر بخش دارای نقاط سیاه است. تعداد و الگوهای این کرم ها با توجه به گونه آنها ممکن است متفاوت باشد. کرم‌ های طوقه درخت حشرات چندخواری هستند که عمدتا در خاک‌ های سبک و مرطوب رشد می ‌کنند.

چرخه زندگی کرم طوقه درخت

گونه های مختلف این آفت در طول سال یک بار تولید مثل می کند. پروانه های کرم طوقه بالغ ممکن است در ماه های آگوست و سپتامبر چند صد تخم روی پوشش گیاهی یا در خاک بگذارند. بسیاری از گونه های کرم طوقه به شکل تخم های ریز در زیر خاک زمستان را سپری می کنند. در آوریل یا اوایل اردیبهشت، لاروها از تخم بیرون می آیند و عمدتا در شب از علف های هرز و گیاهان تغذیه می کنند تا زمانی که محصولات میزبان شروع به ظهور کنند.

لاروهای جوان اکثر گونه های این کرم از شش مرحله (سنین) عبور می کنند که هر کدام با ریزش پوست (پودر شدن) از هم جدا می شوند. اواخر اردیبهشت و سه هفته اول ژوئن محتمل ترین زمان برای فعالیت کرم طوقه است. کرم های طوقه بزرگ تر معمولا به راحتی در خاک نزدیک گیاهان آسیب دیده یا تازه بریده شده یافت می شوند. لاروهای جوانتر ممکن است به جستجوی دقیق تری نیاز داشته باشند. در صورت ایجاد اختلال در خاک، کرم های طوقه درخت به شکل «C» جمع می شوند.

مراحل رشد این آفات به گونه ‌ها و دمایی که در معرض آن قرار می ‌گیرند، بستگی دارد. برای مثال، کرم‌ های طوقه پشت قرمز که در دمای ۱۵ درجه سانتی ‌گراد زندگی می کنند، به طور متوسط ​​۶۵ روز طول می ‌کشد تا شش مرحله لاروی خود را کامل کنند، در حالی که مراحل لاروی خود را در ۲۵ درجه سانتی گراد در ۲۹ روز کامل می کنند. با این حال، کرم ‌های طوقه کم ‌رنگ به طور متوسط ​​۸۷ روز طول می‌ کشد تا هفت مرحله لاروی خود را طی کنند.

در زمان بلوغ، اندازه لاروهای این کرم بسته به گونه آن، از ۳۰ (۱.۲ اینچ) تا ۳۸ میلی متر (۱.۵ اینچ) متغیر است. پس از اینکه کرم های طوقه رشد لاروی خود را کامل کردند، معمولا در اواخر ژوئن، آنها عمیق تر در خاک فرو می روند و در آنجا یک محفظه کوچک ایجاد می کنند تا در آن شفیره شوند. تقریبا همه کرم ‌های طوقه شفیره ‌ای به رنگ قهوه‌ ای مایل به قرمز و اژدری شکل ایجاد می کنند که از نظر اندازه و شکل مشابه هستند.

به دنبال مرحله شفیرگی، پروانه های بالغ در ماه اوت تا اوایل سپتامبر از خاک خارج می شوند. پروانه ها در شب فعال هستند و در روز دیده نمی شوند. پس از جفت گیری، پروانه ها روی سطح یا درست زیر برگ های درختان تخم می گذارند. این حشرات خاک سست و خشک یا مناطق دارای علف های هرز را برای تخم ریزی ترجیح می دهند.

تاثیر محیط بر چرخه زندگی کرم طوقه درخت

فصل مرداد به دلیل گرم و خشک بودن، بهترین شرایط را برای تغذیه پروانه از گل ها فراهم می کند. تخمگذاری به تغذیه از گل ها بستگی دارد. همین شرایط آب و هوایی باعث ایجاد سطوح سست و خشک خاک می شود که توسط برخی گونه ها برای تخم گذاری ترجیح داده می شوند. هوای گرم و خشک بهاری می تواند شدت آسیب ناشی از حمله کرم های طوقه را نیز افزایش دهد.

خاک های مرطوب یا خیلی خشک در طول مرحله لاروی بر رفتار کرم ها و عادات تغذیه آنها تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، لارو کرم طوقه کم رنگ، معمولا در خاک باقی می ‌ماند، مگر اینکه در اثر باران یا سختی خاک به سطح زمین بروند، جایی که ممکن است در معرض حمله انگل ‌ها و شکارچیان قرار ‌گیرد. شرایط خاک مرطوب در طول مراحل لاروی می تواند باعث ایجاد بیماری های قارچی در بین کرم های طوقه شود.

شناسایی حمله کرم طوقه درخت

اکثر گونه‌ های این آفات، شب‌ ها از گیاهان تغذیه می ‌کنند و در روز پنهان می ‌شوند که تشخیص آنها را کمی دشوار می‌ کند. با این حال، کلید کنترل این حشرات، تشخیص زود هنگام آنها است. برای این کار توصیه می شود نهال ها را هر سه تا چهار روز یک بار در چند هفته اول رشد محصول بازرسی کنید. به دنبال نواحی خالی، سوراخ‌ ها و بریدگی ‌های شاخ و برگ و گیاهانی باشید که پژمرده می ‌شوند یا کاملا قطع شده اند.

مناطق دارای علف هرز را از نظر وجود این آفات بررسی کنید و پنج سانتی ‌متر (دو اینچ) خاک اطراف چنین گیاهانی را برای یافتن لاروهای کرم طوقه درخت جستجو کنید. این کرم ها هنگامی که گیاهان بریده، پژمرده، مرده یا قطع شده (علف های هرز یا نهال های زراعی) دیده می شوند، اطراف ریشه گیاهان را برای یافتن کرم های طوقه حفر کنید.

برای جمع آوری لارو کرم طوقه، بیلچه و غربال کننده خاک ابزار مفیدی هستند. کرم های طوقه ممکن است تا حدود ۱۰ سانتی متر (چهار اینچ) زیر سطح خاک پنهان شوند، به خصوص اگر خاک خشک باشد و لاروها در مراحل رشد خود باشند. یک مطالعه نشان داده است که لاروهای مسن ‌تر در عمق ۸ تا ۱۰ سانتی‌ متری (سه تا چهار اینچ) از سطح خاک پنهان می شوند. لاروهای جوان تر در فاصله ۶ تا ۱۳ میلی متری (۰.۲۵ تا ۰.۵ اینچ) در نزدیکی پایه گیاه میزبان در خاک زندگی می کنند.

تعیین مرحله ‌چرخه زندگی کرم ‌های طوقه درخت در هنگام جستجو بسیار مهم است، زیرا برخی از مراحل رشد لارو پتانسیل بیشتری برای آسیب به محصول نسبت به سایر مراحل ایجاد می کند. وقتی لاروها کوچک هستند (۱۲ تا ۱۸ میلی متر یا ۰.۵ تا ۰.۷ اینچ) بیشترین پتانسیل آسیب را دارند، زیرا هنوز باید برای رشد بسیار تغذیه کنند. هنگامی که طول لاروها به ۳۰ تا ۳۵ میلی متر (۱.۲ تا ۱.۴ اینچ) رسید، بیشتر تغذیه آنها قبلا انجام شده است و ممکن است مداخله شیمیایی لازم نباشد.

پروانه های کرم طوقه (بالغین) شبگرد هستند و جذب نور می شوند؛ بنابراین می توان جمعیت آنها را با استفاده از تله های نوری کنترل کرد. از جاذب های جنسی نیز می توان برای به دام انداختن پروانه های بالغ در تله های فرمونی تجاری یا خانگی استفاده کرد.

انواع کرم درختی

شناسایی صحیح انواع کرم های طوقه درخت برای کنترل بهتر آنها می تواند بسیار مفید باشد، زیرا برخی از گونه ‌ها مراحل لاروی را زودتر از سایرین تکمیل می ‌کنند و برخی از گونه‌ ها بیشتر از سایرین از ساقه ‌ها تغذیه می ‌کنند. کرم ‌های طوقه با پشت قرمز، کم ‌رنگ غربی و ارتشی به ‌صورت تخم‌ زمستان را سپری می ‌کنند و لاروهای آن ‌ها می ‌توانند در اوایل ژوئن شروع به تغذیه از گیاهان کنند.

در حالی که گونه‌ های دیگر این آفات ممکن است به‌ عنوان لارو زمستان‌ گذرانی کنند و حتی زودتر شروع به تغذیه از گیاهان کنند. کرم‌ های ‌طوقه کم رنگ و ارتشی از گیاهان بالای زمین تغذیه می ‌کنند. این آفات به احتمال زیاد در بالای تپه ها و در مناطق خشک تر یک مزرعه به گیاهان آسیب می رسانند.

کرم طوقه پشت قرمز (Euxoa Ochrogaster Guen)

لارو این آفات دارای دو نوار پهن مات و قرمز رنگ در طول پشت خود هستند. این کرم ها سر زرد رنگ مایل به قهوه ای دارند. لاروهای بالغ این گونه حدود ۳۸ میلی متر (۱.۵ اینچ) طول دارند. کرم‌ های طوقه پشت قرمز جوان سوراخ‌ ها و شکاف‌ هایی را در برگ ‌ها ایجاد می کنند، در حالی که لاروهای مسن‌ تر ساقه ‌ها را می ‌خورند. گیاهان بریده شده را می توان در حال خشک شدن و خم شدن روی سطح خاک یافت کرد.

پروانه های بالغ کرم طوقه پشت قرمز دارای چهار رنگ هستند و به رنگ های حنایی روشن تا قرمز آجری یافت می شوند. دوره پرواز این حشرات از اواسط جولای تا اکتبر ادامه دارد و اوج پرواز آنها در آگوست رخ می دهد. گیاهان میزبان این آفات بیشتر شامل کلزا، غلات، کتان، ذرت، آفتابگردان، چغندر قند، حبوبات علوفه ای و سبزیجات هستند.

کرم طوقه کم رنگ غربی (Agrotis Orthogonia Morr)

کرم طوقه کم رنگ غربی آفت بسیار جدی برای گیاهان است. لاروهای جدید این کرم تقریبا بی رنگ و حدود سه میلی متر (۰.۱۲ اینچ) طول دارند. طول لاروهای کاملا رشد یافته از ۳۰ تا ۳۶ میلی متر (۱.۲ تا ۱.۴ اینچ) متغیر است و به رنگ خاکستری کم رنگ تا خاکستری مایل به سبز هستند که هیچ گونه علائم متمایز کننده ای ندارند. سر این کرم ها معمولا زرد مایل به قهوه ای رنگ است.

لاروهای این کرم عمدتا در زیر زمین پنهان می شوند و از قسمت های زیرین گیاه تغذیه می ‌کنند و فقط زمانی که خاک سفت یا خیلی مرطوب است به سطح خاک می ‌آیند. اولین نشانه های آسیب این آفات، سوراخ هایی است که روی برگ های در حال ظهور گیاهان وجود دارد. این سوراخ ها زمانی ایجاد می شوند که برگ ها هنوز زیر زمین هستند. لاروهای بزرگتر این آفت ساقه گیاهان را از زیر زمین قطع می کنند. آسیب کرم طوقه کم رنگ غربی شبیه کرم طوقه پشت قرمز است.

پروانه های این کرم (بالغین) دارای رنگ خاکستری مایل به سبز خالدار با خطوط رنگ پریده مشخص در بال های جلو هستند. گیاهان میزبان این آفت شامل غلات، کلزا، کتان، ذرت، چغندرقند، نخود و علف های هرز است.

کرم طوقه ارتشی (Euxoa auxiliaris)

کرم ‌های طوقه ارتشی در مناطق خشک چمنزارها بیشتر مشاهده می شوند. لاروهای آن بدون کرک، به رنگ خاکستری متمایل به سبز با پشت راه راه کم رنگ و خالدار با رنگ سفید و قهوه ای است. این لاروها معمولا یک نوار باریک و کم رنگ وسط پشت خود دارند و سر آنها قهوه ای روشن با لکه های کوچک تیره است.

به عنوان یک لارو تغذیه کننده در سطح زمین، کرم طوقه ارتشی برگ ها را از ساقه جدا می کند و سپس زمانی که منابع غذایی یک منطقه مصرف می شود به صورت دسته جمعی حرکت می کنند. لاروهای این آفت معمولا از اواخر بعد ازظهر تا اوایل شب از گیاهان تغذیه می ‌کنند.

پروانه بالغ کرم طوقه ارتشی ۴۰ تا ۴۵ میلی متر (۱.۶ تا ۱.۸ اینچ) طول داشته و رنگ خاکستری مایل به قهوه ای با دو نقطه برجسته در بال های جلویی دارد. پروانه های ماده در اواخر مرداد حدود ۱۰۰۰ تخم در خاک نرم می گذارند و تخم ها بیرون می آیند و لاروها در طول پاییز از شاخ و برگ گیاهان تغذیه می کنند. گیاهان میزبان کرم طوقه ارتشی شامل کلزا، گندم، جو دوسر، کتان، یونجه، شبدر شیرین، نخود، کلم، چغندر قند و علف های هرز با ارجحیت علف بدبو است.

کرم طوقه تیره رنگ (Euxoa messoria)

کرم‌ های طوقه تیره رنگ، لاروهایی نرم، ضخیم و مایل به خاکستری با سرهای براق هستند که در بلوغ طول بدن آنها به ۳۷ میلی ‌متر (۱.۵ اینچ) می ‌رسد. هر لارو دارای یک نوار سفید برجسته در سمت بالای پاها و رنگ تیره روی سر شبیه لکه ها یا کک و مک است.

در طول روز لاروها در خاک گیاهی که در شب از آن تغذیه می کنند، حلقه می زنند. لاروها گیاهان نوظهور را در سطح خاک یا زیر آن می جوند. آنها ممکن است به طور کامل قسمت های روی زمین گیاهان کوچک، به ویژه گیاهان آبدار را که اخیرا پیوند داده شده اند را مصرف کنند. کرم طوقه تیره رنگ اغلب در جمعیت های مختلط با کرم های طوقه پشت قرمز یافت می شود و ممکن است به راحتی اشتباه گرفته شوند.

روش از بین بردن کرم طوقه درخت

صدها گونه از کرم های طوقه در طبیعت وجود دارد، اما روش های کنترل اولیه در باغ برای آنها یکسان است. شروع این فرآیند در اوایل بهار بیشترین تأثیر مفید را روی گیاهان جوان خواهد داشت.

آسیب های این آفات به سرعت روی گیاهان منفرد رخ می دهد. این کرم ها باعث خشک شدن گیاهان جوان می ‌شوند و نباید این آسیب ها را با کمبود مواد مغذی، غرقابی یا آسیب ریشه و ساقه اشتباه گرفت که به آرامی باعث می ‌شود گیاهان تحت فشار یا آسیب قرار گیرند. راه های زیادی برای کنترل و از بین بردن این آفات وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از:

دشمنان طبیعی و کنترل بیولوژیکی

دشمنان طبیعی این آفات ممکن است از افزایش جمعیت کرم های جلوگیری کنند. این دشمنان طبیعی عمدتا از حشرات انگلی، بیماری های ویروسی و عفونت های باکتریایی تشکیل شده اند. به طور معمول، پس از سال دوم یا سوم آلودگی، جمعیت ارگانیسم‌ های مفید به اندازه ‌ای رشد می ‌کنند که باعث کاهش کرم های طوقه می‌ شود. این جمعیت ‌ارگانیسم های مفید معمولا از شیوع مجدد کرم‌ های طوقه برای حداقل چند سال جلوگیری می ‌کنند.

بسیاری از حشرات شکارچی مانند انگل ها و پرندگان این کرم ها را شکار کرده و جمعیت آنها را کاهش می دهند. مشاهده تعداد زیادی از پرندگان که در یک منطقه خاک را جستجو می کنند، ممکن است نشانه ای از جمعیت بالای کرم های طوقه باشد. سوسک های خاکی نیز می توانند یکی از شکارچیان مهم این آفات باشند. مشخص شده است که بیماری و انگل ‌ها مهم ‌ترین عواملی هستند که باعث کاهش سریع کرم‌ های طوقه پشت قرمز از اوج شیوع بیماری می ‌شوند.

دشمنان طبیعی کرم ‌های طوقه شامل شکارچیانی مانند سوسک‌ های خاکی، سوسک‌ های مرکب، عنکبوت ‌ها، زنبورها، وزغ ‌ها، نماتدهای انگلی و پرندگان هستند.

کنترل علف های هرز و تناوب زراعی

وجود یک منبع غذایی گلدار برای پروانه های بالغ کرم های طوقه یا مواد گیاهی (علف‌ های هرز) که ممکن است مکان جذابی برای تخم‌ گذاری باشند، پتانسیل رشد این آفات را در سال های بعد افزایش می دهد. کنترل علف های هرز ممکن است هجوم این آفات را محدود کند، در حالی که عدم کنترل علف های هرز در سال قبل ممکن است منطقه ای را برای رشد این کرم ها به وجود آورد. کنترل علف های هرز و بقایای گیاهان در داخل و اطراف باغ یک گام مهم پیشگیرانه است، زیرا با این کار زیستگاه و غذای مورد علاقه کرم های طوقه را کاهش می دهید.

خاک ورزی

خاک ورزی یا شخم خاک در فصل بهار می تواند مدیریت موثری را در از بین بردن زمین های که دارای کرم طوقه درخت در تعداد بالا هستند، ارائه دهد. این عمل باعث عقب افتادن تاریخ کاشت می شود، اما ممکن است گیاه را از آسیب شدید این آفت محافظت کند. هوای سرد پس از کشت بذر نیز تأثیرات مشابهی بر روی این آفات خواهد داشت.

نظارت منظم

باغ های خود را به طور منظم تحت نظر داشته باشید تا آسیب ها را در اوایل فصل بهار به خوبی تشخیص دهید. اگر صبح زود یک ساقه بریده شده یا گیاه پژمرده (از ساقه جویده شده) پیدا کردید، توده های خاک را کنار بزنید یا سطح خاک اطراف گیاهان را با دقت جستجو کنید.

برخی از کرم های طوقه در خاک زندگی می کنند؛ بنابراین ممکن است لازم باشد کمی خاک را عمیق تر بررسی کنید. تشخیص زود هنگام حملات این آفات، می تواند به شما در جلوگیری از آسیب های شدید احتمالی کمک کند. یافتن کرم های طوقه در طول روز زمانی که در خاک یا زیر برگ ها پنهان شده اند، ممکن است دشوار باشد. توصیه می شود شب ها برای یافتن این آفات، گیاهان خود را بررسی کنید.

کنترل شیمیایی کرم طوقه درخت

کنترل شیمیایی باید آخرین انتخاب برای از بین بردن این آفات باشد. بسیاری از آفت کش ها ممکن است حشرات مفید مزرعه را نیز از بین ببرند؛ بنابراین بهتر است کنترل شیمیایی را به عنوان آخرین مرحله برای از بین بردن کرم طوقه درخت استفاده کنید. برخی از روش های کنترل شیمیایی عبارتند از:

درمان بذر

استفاده از ماده فعال سیانترانیلی پرول برای تیمار بذر در دفع کرم های طوقه عملکرد بسیار خوبی از خود نشان داده است. طول درمان بذر به میزان استفاده، حشرات موجود، مرحله کشت، رطوبت خاک و شرایط محیطی بستگی دارد.

حشره کش ها

از آنجایی که کرم‌ های طوقه عمدتا شب کار هستند، استفاده مناسب از حشره ‌کش ها ممکن است دشوار باشد. توصیه می شود، حشره کش ها را برای به حداکثر رساندن تماس با این آفات و برای به حداقل رساندن اثرات مضر بر روی حشرات مفید، شب ها استفاده کنید. تحقیقات نشان داده است که کنترل با استفاده از حشره کش ها ممکن است پوست اندازی لاروهای کرم طوقه درخت را به تاخیر بیندازد.

درمان های نقطه ای

درمان نقطه ای با حشره ‌کش‌ ها ممکن است گاهی کافی باشد، زیرا کرم‌ های طوقه ممکن است فقط در قسمت‌ هایی از مزارع مشکل ساز شوند. اگر طول لاروها به ۳۰ تا ۳۵ میلی متر (۱.۲ تا ۱.۴ اینچ) رسیده باشد، استفاده از حشره کش ها ممکن است مقرون به صرفه نباشند؛ بنابراین ارزیابی صحیح اندازه لاروها بسیار مهم است.

بهترین سم برای کرم طوقه بر

بهترین سم برای کرم طوقه بر استفاده از حشره‌ کش‌ های پیرتروئید مصنوعی مانند دلتامترین، سیفلوترین، بیفنترین، پرمترین و لامبدا سای هالوترین است. علاوه بر این سموم شیمیایی، محصولات جایگزین بی خطر شامل Bt (Bacillus thuringiensis) و نماتدهای انگلی نیز برای از بین بردن کرم طوقه درخت بسیار محبوب شده است.