خوردن آب استخر و عوارض آن برای سلامتی

خوردن آب استخر که در آن باکتری ها، انگل ها و ادرار وجود دارد بسیار خطرناک به نظر می رسد.

این ترکیبات با اولین قلپ آب وارد بدن شما خواهند شد و  گاهی اوقات، اجتناب ناپذیر است. شما به سرعت آن را تف می دهید، اما ممکن است آسیب قبلاً وارد شده باشد. ممکن است مقدار کمی آب از طریق دهان یا بینی وارد بدن کرده باشید. اما لازم است بدانید آب استخری که به صورت تصادفی خورده اید می ‌تواند شما را بیمار کند.

علاوه بر کلر که در بیشتر استخرها وجود دارد، بلعیدن مقداری آب استخر یا بالا کشیدن از بینی می تواند شما را در معرض اشریشیا کولای، نوروویروس و انگل هایی مانند ژیاردیا، کریپتوسپوریدیوم و شیگلا قرار دهد.

چرا باید از خوردن آب استخر خودداری کرد؟

برخلاف تصور رایج، افزودن کلر به استخر فورا میکروب ها و باکتری ها را از بین نمی برد. در واقع چند دقیقه تا چند روز طول می کشد تا تمام میکروب های یک استخر از بین بروند. خصوصا کشتن کریپتوسپوریدیوم (همچنین به عنوان کریپتو) دشوار است. کریپتو حتی در استخری که به خوبی نگهداری و نظارت می ‌شود، نسبت به کلر بسیار حساس است. این میکروارگانسیم می‌ تواند روزها زنده بماند و به شناگرانی که به طور تصادفی آب می‌ خورند ضربه بزند. افراد آلوده به آن تا سه هفته اسهال، گرفتگی معده، حالت تهوع و استفراغ را تجربه کنند.

طبق گفته‌ های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ‌ها (CDC)، هر یک از ما ۱۴ گرم مدفوع را هنگام غوطه‌ ور شدن به داخل استخر حمل می ‌کنیم. در این بین افرادی که ممکن است اسهال داشته باشند، حساب نشده است. کلید از بین بردن اکثر میکروب هایی که می توانند شما را بیمار کنند، اطمینان سطح مناسب کلر موجود در استخر است که نمی توانید به سادگی آن را بفهمید.

هنگامی که در استخر شنا می کنید، مدفوع تنها چیزی نیست که در معرض آن قرار می گیرید. مقدار زیادی ادرار نیز در استخر وجود دارد. استخرهای عمومی حاوی حدود ۲۰ گالن ادرار هستند، در حالی که یک استخر مسکونی کوچکتر احتمالاً حاوی حدود دو گالن است. این معادل درصد بسیار کمی است، اما برای ایجاد نگرانی کافی است.

ادرار، عرق و روغن ‌های بدن با کلر موجود در آب استخر واکنش داده و ترکیبات شیمیایی با بوی قوی ایجاد می‌ کنند که در مقادیر زیاد خطرناک هستند. در بیشتر موارد این ترکیبات در مقادیر زیاد یافت نشده اند، اما هنوز هم ناسالم هستند. برای جلوگیری از بیمار شدن خود یا دیگران در استخر ادرار نکنید. همچنین باید قبل از ورود به استخر دوش بگیرید – شستشوی بدن برای چند دقیقه می تواند عرق، روغن و مواد مدفوع را از بین ببرد. و لطفا اگر اسهال دارید یا در دو هفته گذشته آن را تجربه کرده اید، در استخر شنا نکنید.

در کودکان بالا کشیدن آب استخر از بینی ممکن است منجر به ذات الریه یا سایر شرایط جدی شود. مهم نیست که کودک چه سنی دارد، باید میزان آب استخر را نیز در نظر بگیرید. اگر آب استخر بلعیده شود، می تواند باعث سردرد، سرگیجه، حالت تهوع و مرگ بسیار بعید شود. هنگامی که کلر بیش از حد خورده شود، کودک شما ممکن است دچار مسمومیت با کلر شود. علائم می تواند شامل ناراحتی معده، سرفه های مداوم، خستگی و حتی مشکل در تنفس باشد. همچنین می تواند بر روی سیستم عصبی و تنفسی تأثیر بگذارد و بینایی را تحت تأثیر قرار دهد و باعث تورم یا سوزش در چشم، بینی، گلو و گوش شود.

بیماری هایی که از طریق استخر منتقل میشود

آب استخر می تواند شما را مبتلا به بیماری هایی مانند اسهال، بثورات وان آب گرم، گوش شناگر یا بیماری لژیونر کند. علائم بیماری استخر ممکن است شامل تب، درد یا تحریک پوست باشد. در صورت قورت دادن، تماس با آن، یا تنفس در غبار، این احتمال وجود دارد که بیمار شوید. ضد عفونی کردن استخرها و جکوزی ها با کلر یا برم برای جلوگیری از انتشار میکروب ها بسیار مهم است. گروه‌های زیر بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با شنا هستند:

• بچه ها
• افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند یا از داروهایی استفاده می کنند که بر سیستم ایمنی آنها تأثیر می گذارد
• افراد باردار
• کسانی که بیماری زمینه ای دارند

اسهال یکی از شایع ترین بیماری های مرتبط با شنا است. هنگامی که آب توسط میکروب هایی که باعث اسهال مسری می شوند آلوده شد، شناگر فقط باید مقدار کمی از آن را ببلعد تا آلوده شود. میکروب هایی مانند کریپتوسپوریدیوم، ژیاردیا، شیگلا، نوروویروس و ای کولای می توانند هر زمان که فردی که مبتلا به اسهال است (یا در دو هفته گذشته بیمار بوده است) به آب منتقل شود.

آب آلوده به باکتری سودوموناس آئروژینوزا می‌تواند باعث ایجاد بثورات وان داغ، نوعی تحریک پوستی شود. هر چه پوست شما بیشتر در معرض آب آلوده قرار گیرد، احتمال ابتلا به راش وان داغ بیشتر می شود. امن ترین کار این است که به محض بیرون آمدن از استخر دوش بگیرید

اوتیت خارجی که بیشتر به عنوان گوش شناگر شناخته می شود زمانی اتفاق می افتد که آب در مجرای گوش خارجی گیر کند. آب به دام افتاده باعث رشد باکتری ها یا قارچ ها می شود. در کودکان شایع تر از بزرگسالان است. علائم شامل خارش، درد و تورم است. در برخی موارد چرک ممکن است از گوش خارج شود.