تفاوت پکتین و لیگنین در چیست؟

پکتین نوعی فیبر است که منشا طبیعی داشته و در برخی میوه ها و سبزیجات می توان آن را یافت. عمده ترین کاربرد پکتین در صنایع دارویی و غذایی دیده می شود. لیگنین نیز پلیمری پیچیده است که در بافت محکم چوب وجود دارد. این ماده باعث افزایش قدرت دیواره سلول های گیاهان و سخت شدن ریشه در گیاه می گردد. خواص تجزیه پذیری، تجدید پذیری، سازگاری با محیط زیست، واکنش گری بالا، غیرسمی بودن و مقرون به‌صرفه بودن موجب کاربرد گسترده صنعتی این ماده شده است. تفاوت پکتین و لیگنین را می توان در کاربرد آن ها جستجو کرد. تفاوت پکتین و لیگنین در خواص موجب شده تا از پکتین بیشتر در صنایع غذایی استفاده شود. لیگنین را نیز می توان در پزشکی، تولید رزین و… استفاده نمود. از دیگر تفاوت پکتین و لیگنین قیمت این دو محصول است.

برای خرید این محصولات به سایت های معتبر فروش مراجعه نمایید. قیمت این محصولات نسبت به مشابهات دیگر مقرون به صرفه بوده و از این رو کاربرد های صنعتی مختلفی دارند.

تفاوت پکتین و لیگنین در ساختار

لیگنین به عنوان پلیمر طبیعی فراوان شناخته می‌شود. این پلیمر طبیعی از واحدهای فنیل پروپان با اتصالات کربن کربن و اتری ساخته شده است. این ماده توسط گیاهان در فرایندی پیچیده از واحدهای قندی بیوسنتز می‌ گردد. لیگنین به وسیله اتصالات استری و اتری در دیواره سلول چوبی به کربوهیدرات ها متصل می شود.

پکتین نیز نوعی فیبر با منشا طبیعی است. این ماده در برخی میوه‌ها و سبزیجات یافته می‌شود. عمده‌ترین کاربرد پکتین به صنایع دارویی و غذایی مرتبط می گردد. پکتین پلی ساکاریدی محلول است که از زنجیر های طولانی از قند های غیر قابل هضم تشکیل شده است. این محصول در اثر حرارت منبسط گشته و به ژل تبدیل می گردد.

با توجه به مطالب ارائه شده تفاوت پکتین و لیگنین در ساختار موجب تفاوت در کاربرد آن‌ها نیز می‌گردد. در ادامه همراه ما باشید تا با تفاوت پکتین و لیگنین بیشتر آشنا شوید.

تفاوت پکتین و لیگنین در منابع

پکتین دارای منشا طبیعی بوده و یکی از مهم ترین ترکیبات دیواره سلولی گیاهان محسوب می شود. پکتین به عنوان پلیمری قندی-اسیدی شناخته می شود. جالب است بدانید همه میوه ها و گیاهان پکتین دارند. اما مقدار پکتین در گیاهان متفاوت است. درواقع برخی از گیاهان مقدار بیشتری از این فیبر را در خود جای می دهند. میوه‌ ها و سبزیجاتی مانند سیب، مرکبات، انگور، گیلاس، توت فرنگی، زیره و هویج و… از گیاهانی هستند که مقدار پکتین در آن ها بالاست.

لیگنین پس از سلولز از رایج ‌ترین ترکیبات در ساختار گیاهان چوبی و غیرچوبی محسوب می شود. چوب خشک ۲۵ درصد لیگنین دارد. لیگنین اتصال دهنده دیواره سلولی بوده و فیبرهای سلولی را جهت استحکام ساختار چوب به هم وصل می کند. منابع لیگنین نیز مانند پکتین فراوان هستند. اما بیشتر این منابع غیرقابل مصرفند. چوب و پوست درختان به جا ماند از صنایع الوار و پسماندهای کشاورزی مقادیر بسیار زیادی لیگنین دارند. به عنوان منبع کوچک‌تر و در دسترس‌تر لیگنین نیز می توان به خمیر کاغذ و صنایع چوب اشاره نمود. بنابراین از دیگر تفاوت پکتین و لیگنین می توان به منابع این دو ماده اشاره نمود.

تفاوت پکتین و لیگنین در استفاده

از لیگنین به دلیل داشتن خواص ضد باکتری و آنتی اکسیدانی در زمینه پزشکی استفاده می شود. از دیگر مصارف لیگنین می توان به استفاده به عنوان پرکننده های تقویتی در پلیمرهای ترموپالستیک و الیاف کربن، دیسپرسانت، سورفکتانت و همین طور تولید رزین اشاره نمود.

اما از مهم‌ترین و رایج ترین کاربردهای پکتین، استفاده از آن در صنایع غذایی است. این ماده در صنایع غذایی به عنوان یک عامل تغلیظ کننده، پایدار کننده و امولسیفایر کاربرد دارد. این ماده فاقد هرگونه چربی و کالری بوده و به عنوان ماده افزودنی سالم در صنعت تغذیه محسوب می شود. با توجه به مطالب فوق تفاوت پکتین و لیگنین در استفاده مشخص می شود.